Αυγ-2006: Τένεδος, Τουρκο-Ελληνικά Σύνορα.

Οι φωτογραφίες είναι από την Τένεδο (Τουρκία) και συγκεκριμένα από το πιο δυτικό κομάτι του νησιού που κοιτάζει προς Λήμνο (σύνορα). Ανοίξτε την αεροφωτογραφία και θα δείτε με zoom-out που ακριβώς στο χάρτη βρίσκεται η τοποθεσία αυτή.

Τα απογεύματα έρχεται πολύς κόσμος στην τοποθεσία αυτή για να δει την δύση του ηλίου η οποία είναι μαγευτική. Το τοπίο είναι πανέμορφο: μέσα στην θάλασσα υπάρχει το βυθισμένο πλοίο και ακριβώς από πίσω βρίσκεται ο παρατημένος φάρος και οι ανεμογεννήτριες. Αυτό που με εκστασιάζει ακόμη περισσότερο είναι ότι βρισκόμαστε ακριβώς στα σύνορα. Εδώ ακριβώς είναι και τα όρια της Τουρκίας και πέρα στην Θάλασσα ξεκινά η Ελλάδα (τι βλακεία που είναι να υπάρχουν σύνορα!). Αντί εδώ όμως να υπάρχει όμως ένα στρατόπεδο ή ένα φυλάκιο υπάρχουν ανεμογεννήτριες (παραγωγή καθαρής ενέργειας) και ένα ειδιλιακό/ρομαντικό τοπίο. Θα ήταν ιδανικό μέρος για ελεύθερο κάμπινγκ αλλά δεν νομίζω ότι είναι εφικτό (επιτρέπεται στην Τουρκία;). Όμως για να φτάσεις σε αυτήν την παραδεισένια τοποθεσία συναντάς μπάρες (προχωρήστε δεξιά στον χάρτη ακολουώντας τον δρόμο και θα δείτε το σπίτι όπου βρίσκονται οι μπάρες). Ο δρόμος που οδηγεί στον φάρο πηγαίνει παράλληλα με τις ανεμογεννήτριες. Μου άρεσε πολύ η διαδρομή με το αυτοκίνητο βλέπωντας και ακούγοντας τον μεταλλικό ήχο των ανεμογεννήτριων.

Όλη αυτή η εμπειρία μου θυμίζει την ταινία Στάλκερ του Ταρκόφσκι. Όσοι την έχετε δει θα θυμάστε στην αρχή που οι 3 ήρωες παίρνουν το τραίνο για πάνε στην "ζώνη". Και θα θυμάστε ότι η ζώνη είναι ένας απαγορευμένος χώρος και όλες τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της ταινίας.

Όσο για την Τένεδο, θα πω μόνο ότι είναι πάρα πολύ τουριστικό νησί (όπως τα δικά μας τουριστικά νησιά), έχει πανέμορφες παραλίες (με γαλάζια και παγωμένα νερά, φαίνεται και από τις φωτογραφίες από τον δορυφόρο) και γραφική χώρα. Όταν βρω χρόνο θα μοντάρω κάποια βιντεάκα από το νησί και θα τα δημοσιεύσω. Για να πας στην Τένεδο, δεν υπάρχει σύνδεση από Ελλάδα, αλλά πρέπει να ταξιδέψεις με πλοίο (το νησί βρίσκεται πολύ κοντά στην στεριά) από την Μικρά Ασία. Το νησί είναι μικρό σε μέγεθος, επίπεδο σχετικά (δεν έχει βουνά) και φημίζεται για τα κρασιά του (παντού στο νησί υπάρχουν αμπελώνες). Επίσης ελάχιστοι Έλληνες (μειονότητα συνθήκης Λωζάνης) μένουν πλέον στο νησί.

Από φωτογραφική πλευρά, έχει λίγο ενδιαφέρον η πρώτη α/μ φωτογραφία που "βγάζει" μια κινητικότητα.

Καλοκαίρι-2006: Ντίνα - Παραλία Μαρμαρίτσας / Χιονόρεμα, Ροδόπη.

Η Ντίνα στις 2 πρώτες εικόνες είναι φωτογραφημένη στην παραλία Μαρμαρίτσας, στην Ροδόπη (σημειώνω ότι η παραλία αυτή είναι η ωραιότερη στην Ροδόπη). Στην πρώτη φωτογραφία, το νησί που φαίνεται από πίσω είναι η Σαμοθράκη. Η τρίτη φωτογραφία είναι τραβηγμένη από το Χιονόρεμα, μέσα στα βουνά της Ροδόπης.

Γενικά, η επιλογή μια φωτογραφίας είναι ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση και αποτελεί μέρος της "φωτογραφικής τέχνης", δηλαδή είναι μέρος της αισθητικής του φωτογράφου. Σκεφτόμουν στην αρχή να δημοσίευα μόνο την πρώτη φωτογραφία. Μετά παρατήρησα ότι μου αρέσει και η 3 φωτογραφία και όπως βλέπετε τελικά πρόσθεσα και την δεύτερη. Τώρα όπως τις ξανακοιτάζω, μου φαίνεται ότι η πρώτη είναι καλύτερη μετά η τρίτη και η δεύτερη απλά έχει ενδιαφέρον.

Με αφορμή τις προηγούμενες ασπρόμαυρες φωτογραφίες δημοσιεύω και αυτές τις 2 έγχρωμες από την παραλία Μαρμαρίτσα στην Ροδόπη. Για να πας στην παραλία ξεκινάς από την πόλη Μαρώνεια και ακολουθείς τον 4-5 χιλιομέτρων χωματόδρομο που οδηγεί στο αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας. Αφού περάσεις το αρχαίο θέατρο φτάνεις σε αυτήν την καταπληκτική παραλία. Η παραλία αυτή έχει καλή σκιά και είναι ιδανική για ελεύθερο camping, πικ-νικ και ψήσιμο φαγητών.

Ιαν-2003: Τσιγγάνος δίπλα στις ράγες τραίνου, ΠΓΔΜ.

Η φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη στον δρόμο από Σκόπια προς κατεύθυνση σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ.

27-Ιουλ-1997: Όχθες ποταμού Vistula, Krakow, Πολωνία.

Η φωτογραφία είναι από τις όχθες του ποταμού Vistula, στο Krakow της Πολωνία. Την φωτογραφία την είχα τραβήξει πάνω από ένα ύψωμα από όπου περνάει ο δρόμος. Γενικα, αν ποτέ ταξιδέψετε Πολωνία, θα σας πρότεινα να πάτε στις πόλεις: Krakow (νότια) και Gdansk (βόρεια).

Μάρτιος 2007: face2faceproject.com

Ο Γάλλος φωτογράφος JR μαζί με τον Αφρικανό Marco συναντήθηκαν το 2005 και ταξιδέψανε στο Ισραήλ για να δούνε γιατί οι Εβραίοι και οι Παλαιστίνιοι δεν συμβιώνουν αρμονικά (έλα ντε;). Μετά από μια εδβομάδα ταξίδι, συνειδητοποιήσανε ότι οι εβραίοι με τους παλαιστίνιους μοιάζουν σαν δίδυμοι αδελφοί. Επίσης παρατήρησαν ότι αυτοί οι δύο λαοί επικοινωνούν (δηλαδή μαθαίνει ο ένας λαός τα νέα του άλλου) μόνο μέσω των μέσων ενημέρωσης. Η ιδέα που γεννήθηκε ήταν απλή: πρέπει να τους φέρουμε τους δύο λαούς πρόσωπο με πρόσωπο! Για αυτό ξεκίνησαν το project που ονομάζεται "face2face".

Φωτογράφισαν εβραίους και παλαιστίνιους ίδιου επαγγέλματος σε αστείες εκφράσεις χρησιμοποιώντας ευρυγώνιο φωτογραφικό φακό 28mm. Οι φωτογραφικοί φακοί κάτω των 35mm παραμορφώνουν την προοπτική της φωτογραφίας. Όταν μάλιστα χρησιμοποιείς ευρυγώνιο φακό για να φωτογραφίσεις πορτραίτα, ο φακός της μηχανής πρέπει να είναι λίγα εκατοστά από το πρόσωπο του φωτογραφιζόμενου. Λόγω της χρήσης ευρυγώνιου φακού οι φωτογραφίες εκτός από αστείες είναι και παραμορφωμένες στην προοπτική, έτσι τα πορτραίτα μυάζουν με καρικατούρες.

Στη συνέχεια τις φωτογραφίες αυτές τις τύπωσαν σε γιγάντια μεγέθη και πριν λίγες μέρες (4-7 Μαρτίου 2007) τις τοποθέτησαν σε κεντρικά σημεία Εβραϊκών και Παλαιστινιακών πόλεων. Ο σκοπός είναι να εκτεθούν αστεία ζεύγη/πορτραίτα ανθρώπων ίδιου επαγγέλματος (Εβραίων/Παλαιστίνιων) ώστε η κάθε πλευρά να αναγνωρίζει στην φωτογραφία της άλλης πλευράς τον ίδιο τον ευατό της.

Σημείωση: το site με το face2faceproject ανοίγει μόνο με internet explorer (με mozilla εμένα δεν μου εμφανίζεται σωστά). Μου άρεσε πολύ και το βιντέακι που έχουν φτιάξει, παρουσιάζει τα σύνορα και τις δυο πλευρές με πολύ ωραίο τρόπο. Μου άρεσε στην αρχή του βίντεο, εκεί που βάζει την κάμερα να περάσει μέσα από τον έλεγχο (ακτίνων Χ) του αεροδρομίου! Το πρόσεξε κανείς; Πρέπει να έχει ενδιαφέρον να δει κάποιος την έκθεση από κοντά.

29-Ιαν-2005: Άνω Βυρσίνη, Ροδόπη, Σύνορα.

Η Άνω Βυρσίνη είναι το πομάκικο χωριό στην Ροδόπη, ακριβώς πάνω στα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα. Διάβασα ότι τώρα που η Βουλγαρία μπαίνει στην Ευρώπη υπάρχει σχέδιο για άνοιγμα δρόμου το οποίο θα ενώνει τα χωριά αυτά με την Βουλγαρία. Φαντάζομαι όμως ότι μέχρι να ανοίξουν τα σύνορα, οι δρόμοι που οδηγούν στα χωριά αυτά θα πρέπει πρώτα να ασφαλτοστρωθούν. Ίσως όταν ανοιχτούν τα σύνορα θα υπάρξει ανάπτυξη της περιοχής αυτής.

Γενικά τα χωριά της ορεινής Ροδόπης τα οποία είναι τουρκόφωνα και πομακόφωνα βρίσκονταν και βρίσκονται στο επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής μεταξύ Ελλάδος-Βουλγαρίας-Τουρκίας. Είναι φτωχά χωριά και απομονωμένα/ξεχασμένα από την υπόλοιπη Ελλάδα. Ειδικά το χειμώνα με τις βροχές και τα χιόνια οι δρόμοι που οδηγούν στα χωριά κλείνουν και η κατάσταση είναι ακόμη δυσκολότερη.

Η πρώτη φωτογραφία είναι τραβηγμένη έξω από το τζαμί της Άνω Βυρσίνης ενώ η δεύτερη φωτογραφία μπορείς να πεις ότι είναι από το κέντρο του χωριού. Γενικά, τα σπίτια του χωριού δεν είναι συγκεντρωμένα σε κάποιο σημείο, πλαγιά αλλά είναι διασκορπισμένα.

25-Μαρ-2005: Ο Μουφτής Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή.

29-Ιαν-2005: Πορτραίτα, Ορεινή Ροδόπη, Μυρτίσκη.

Συνεχίζω την δημοσίευση φωτογραφιών από την Ορεινή Ροδόπη και συγκεκριμένα από το χωριό Μυρτίσκη που είναι από τα όμορφα χωριά της Ροδόπης (από τα αγαπημένα μου). Θυμίζω πάλι ότι το χωριό βρίσκεται δίπλα στα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα, κατοικούν εκεί μουσουλμάνοι οι οποίοι μιλάνε Πομάκικα. Το χωριό είναι αρκετά απομονωμένο, έτσι κάνει τρομερή εντύπωση να βλέπουν κάποιον "ξένο" να επισκέπτεται το χωριό τους. Για να φτάσεις στο χωριό ακολουθείς 10-15 χιλιόμετρα χωματόδρομο από το "κεφαλοχώρι" της περιοχής, την Οργάνη.