Μου αρέσει πολύ η συγκεκριμένη φωτογραφία, το παιχνίδι με τα καλώδια και την σκιά του (αφανούς) στύλου. Όπως επίσης προτιμώ και την πρώτη (αρ.15) από το contact sheet, με τον μεγάλο στύλο να είναι στο κάδρο. Ίσως τελικά να μου αρέσει περισότερο αυτή...
και εγώ σκεφτόμουνα την φωτογραφία με τον στύλο μέσα αλλά δεν μου άρεσε ότι έχει πολύ "αέρα" από πάνω (κενό ουρανό), έτσι επέλεξα την φωτογραφία αυτή όπου γεμίζει το κάδρο με το δρόμο.
Αφού από καιρό παίζουμε το παιχνίδι της διαφωνίας, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω και εδώ. Δυστυχώς η 20 δεν είναι η καλύτερη επιλογή.
Κατ'αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι όλες είναι αξιοπρεπείς φωτογραφίες. Δεν υπάρχει ανάμεσά τους κάποια που να χαρακτηρίζεται κακή φωτογραφία. Το πρόβλημα εδώ είναι ποια είναι η καλύτερη και γίνεται πολύπλοκο γιατί το θέμα έχει πολλούς δευτερεύοντες άξονες που με την παραμικρή αλλαγή κάδρου αλλάζουν και το αποτέλεσμα. Έτσι, αν και εκ πρώτης όψεως, όλες οι φωτογραφίες μοιάζουν παρόμοιες, στην πραγματικότητα έχουν κάποιες ειδοποιούς διαφορές. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι όλες οι φωτογραφίες είναι σωστές αλλά κάθε μία λέει κάτι διαφορετικό. Η επιλογή λοιπόν κάποιας από αυτές έχει να κάνει με το τι θες εσύ να πεις. Αυτό θα μπορούσε να ειπωθεί για την τέχνη γενικότερα. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Κάθε τι εκφράζει μια άποψη του δημιουργού.
Ο βασικότερος άξονας στο συγκεκριμένο θέμα είναι προφανώς ο οριζόντιος άξονας που ορίζεται από το σπίτι. Όλες οι άλλες γραμμές (κολόνα, πλαγιές, καλώδια, σκιά) είναι δευτερεύοντες. Η κύρια επιλογή λοιπόν βρίσκεται στο πού θα τοποθετήσεις αυτόν τον άξονα μέσα στο κάδρο σου. Στις φωτογραφίες 20-21 ο κύριος άξονας πέφτει ακριβώς στο κατακόρυφο μέσο, χωρίζει το κάδρο σε 2 ίσα μέρη και δίνει απόλυτη ισορροπία στην εικόνα. Λόγω της έλξης του κέντρου, κλειδώνει σε αυτή τη θέση και δίνει μεγαλύτερη αίσθηση σταθερότητας. Λόγω της ίδιας έλξης όμως "ρουφάει" το σπίτι προς τα μέσα και το κάνει να δείχνει λίγο μικρότερο από ό,τι στις υπόλοιπες. Η ισορροπία συμπληρώνεται και από τους δευτερεύοντες άξονες. Τα καλώδια συγκλίνουν στο ίδιο σημείο και με την ίδια γωνία με τη σκιά. Το ίδιο γίνεται και με τις πλαγιές στα αριστερά. Έτσι το πάνω μέρος της εικόνας εμφανίζεται ως συμμετρικό του κάτω. Υπάρχει όμως μια ακόμα λεπτομέρεια. Ο ουρανός από πάνω (και σαν οντότητα και σαν χρώμα) δεν έχει το ίδιο γραφικό βάρος με τη γη από κάτω. Δηλαδή, αν και εικόνα είναι τέλεια ισορροπημένη από πλευράς γραμμών, δεν είναι καλά ισορροπημένη από πλευράς βαρών.
Οι φωτογραφίες 17-19 έχουν τον κύριο οριζόντιο άξονα στο 1/4 από κάτω. Το αποτέλεσμα εδώ είναι ότι εμπίπτει στην περιοχή έλξης του κάτω πλαισίου και η αίσθηση αυτή διογκώνεται, δηλαδή τονίζεται επιπρόσθετα η απομάκρυνση από τη θέση ισορροπίας. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γραφικά βάρη. Αν και είναι πιο ισορροπημένα από την προηγούμενη περίπτωση, λόγω της έλξης της πλευράς, η γη "ρουφιέται" ακόμα πιο πολύ προς τα κάτω (δημιουργεί πρόωρη κλειστότητα) και φαίνεται ακόμη λιγότερη. Οι εικόνες αυτές λοιπόν παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη αστάθεια.
Στην εικόνα 16 ο κύριος άξονας πέφτει κοντά στη χρυσή τομή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η μικρή περιοχή του κάδρου (γη) να ανταγωνίζεται ισότιμα τη μεγάλη (ουρανός) χωρίς ωστόσο να επιβαρύνεται από αυτή (όπως στη δεύτερη περίπτωση). Σε αυτό συνηγορούν απόλυτα αυτή τη φορά και τα γραφικά τους βάρη. Επίσης η γραμμή διαχωρισμού δεν υποκύπτει στην έλξη του κέντρου ή του κάδρου, και κρατιέται στο όριο ανάμεσα στους δύο αυτούς πόλους έλξης. (Αν θυμάσαι εχτές σου έλεγα ότι η τέχνη γεννιέται πάντα στο όριο, στην κόψη, ανάμεσα σε δύο αντίθετες τάσεις. Βλέπε και σημειώσεις Αϊζενστάιν "..η τέχνη είναι πάντα σύγκρουση").
Συμπερασματικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι η 1η περίπτωση είναι η πιο ισορροπημένη αλλά με τη μικρότερη γραφική ενέργεια. Η 2η έχει τη μέγιστη γραφική ενέργεια αλλά καθόλου ισορροπία. Η 3η είναι μια λιγότερο ευσταθής δομή από την 1η, με τη μέγιστη γραφική ενέργεια που θα μπορούσε να έχει παραμένοντας ακόμα ισορροπημένη.
Γιαυτό το λόγο για αιώνες η χρυσή τομή θεωρείτο ιδανική αναλογία και πολλές φορές θεϊκή!
Για την χρυσή τομή, τους αριθμούς fibonacci, τις αναλογίες σε έργα τέχνης είχα παρακολουθήσει μια παρουσίαση πριν μερικούς μήνες. Δεν ξέρω επίσης αν αντικειμενικά ή υποκειμενικά η χρυσή τομή είναι κριτήριο ομορφιάς ή όχι. Στην παρουσίαση που παρακολούθησα, παρουσιάστηκαν και αναλογίες σε έντομα, φυτά και την φύση. Μετά την παρουσίαση σκεφτόμουν αν όλα αυτά τα παραδείγματα είχαν επιλεχθεί "βιασμένα" - biased (πως λέγεται η λέξη στα ελληνικά :-) ) για να παρουσιαστεί η χρυσή τομή και αν δεν υπάρχουν άλλα τόσα παραδείγματα όπου η χρυσή τομή δεν ισχύει.
Μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλιά σου εδώ. Δεν είχα σκεφτεί την χρυσή τομή εδώ.
Σχετικά με αυτήν την φωτογραφία..
Γενικά όταν τραβάω μια φωτογραφία με ενοχλεί (δεν ξέρω γιατί) αισθητικά να βλέπω ένα μέρος της άδειο.. π.χ. ένα μεγάλο μέρος να είναι ένας γκρι ουρανός.. επίσης προσπαθώ να γεμίσω φορμαλιστικά την εικόνα με όποια στοιχεία βρίσκω τα οποία ενδεχόμενα φορμαλιστικά να ταιριάζουν. Η επιλογή των τελευταίων φωτογραφίων απλά με βόλευε επειδή είναι λιγότερο άδειο το πάνω μέρος (ουρανός).
Εγώ έχω συνηθίσει να τραβάω ανθρώπους και όχι έτσι "νεκρά" τοπία/θέματα.. Πολλές φορές φωτογραφίες όπως αυτήν τις απορρίπτω.. σε αυτή όμως μου άρεσε από την αρχή, (πριν φωτογραφίσω), η φόρμα των γραμμών, του φωτός κλπ..
Γενικά όλες αυτές οι φωτογραφίες θεωρώ ότι έχουν κάποιο ενδιαφέρον αλλά κάτι δεν μου αρέσει σε όλες..
Σκεφτόμουνα ότι καλή φωτογραφία είναι επίσης είναι και η #16 αλλά τελικά επέλεξα μόνο την παραπάνω #20.
Μου αρέσει πολύ η συγκεκριμένη φωτογραφία, το παιχνίδι με τα καλώδια και την σκιά του (αφανούς) στύλου. Όπως επίσης προτιμώ και την πρώτη (αρ.15) από το contact sheet, με τον μεγάλο στύλο να είναι στο κάδρο. Ίσως τελικά να μου αρέσει περισότερο αυτή...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εγώ σκεφτόμουνα την φωτογραφία με τον στύλο μέσα αλλά δεν μου άρεσε ότι έχει πολύ "αέρα" από πάνω (κενό ουρανό), έτσι επέλεξα την φωτογραφία αυτή όπου γεμίζει το κάδρο με το δρόμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού από καιρό παίζουμε το παιχνίδι της διαφωνίας, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω και εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς η 20 δεν είναι η καλύτερη επιλογή.
Κατ'αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι όλες είναι αξιοπρεπείς φωτογραφίες. Δεν υπάρχει ανάμεσά τους κάποια που να χαρακτηρίζεται κακή φωτογραφία. Το πρόβλημα εδώ είναι ποια είναι η καλύτερη και γίνεται πολύπλοκο γιατί το θέμα έχει πολλούς δευτερεύοντες άξονες που με την παραμικρή αλλαγή κάδρου αλλάζουν και το αποτέλεσμα. Έτσι, αν και εκ πρώτης όψεως, όλες οι φωτογραφίες μοιάζουν παρόμοιες, στην πραγματικότητα έχουν κάποιες ειδοποιούς διαφορές.
Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι όλες οι φωτογραφίες είναι σωστές αλλά κάθε μία λέει κάτι διαφορετικό. Η επιλογή λοιπόν κάποιας από αυτές έχει να κάνει με το τι θες εσύ να πεις. Αυτό θα μπορούσε να ειπωθεί για την τέχνη γενικότερα. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Κάθε τι εκφράζει μια άποψη του δημιουργού.
Ο βασικότερος άξονας στο συγκεκριμένο θέμα είναι προφανώς ο οριζόντιος άξονας που ορίζεται από το σπίτι. Όλες οι άλλες γραμμές (κολόνα, πλαγιές, καλώδια, σκιά) είναι δευτερεύοντες.
Η κύρια επιλογή λοιπόν βρίσκεται στο πού θα τοποθετήσεις αυτόν τον άξονα μέσα στο κάδρο σου.
Στις φωτογραφίες 20-21 ο κύριος άξονας πέφτει ακριβώς στο κατακόρυφο μέσο, χωρίζει το κάδρο σε 2 ίσα μέρη και δίνει απόλυτη ισορροπία στην εικόνα. Λόγω της έλξης του κέντρου, κλειδώνει σε αυτή τη θέση και δίνει μεγαλύτερη αίσθηση σταθερότητας. Λόγω της ίδιας έλξης όμως "ρουφάει" το σπίτι προς τα μέσα και το κάνει να δείχνει λίγο μικρότερο από ό,τι στις υπόλοιπες.
Η ισορροπία συμπληρώνεται και από τους δευτερεύοντες άξονες. Τα καλώδια συγκλίνουν στο ίδιο σημείο και με την ίδια γωνία με τη σκιά. Το ίδιο γίνεται και με τις πλαγιές στα αριστερά. Έτσι το πάνω μέρος της εικόνας εμφανίζεται ως συμμετρικό του κάτω.
Υπάρχει όμως μια ακόμα λεπτομέρεια. Ο ουρανός από πάνω (και σαν οντότητα και σαν χρώμα) δεν έχει το ίδιο γραφικό βάρος με τη γη από κάτω. Δηλαδή, αν και εικόνα είναι τέλεια ισορροπημένη από πλευράς γραμμών, δεν είναι καλά ισορροπημένη από πλευράς βαρών.
Οι φωτογραφίες 17-19 έχουν τον κύριο οριζόντιο άξονα στο 1/4 από κάτω. Το αποτέλεσμα εδώ είναι ότι εμπίπτει στην περιοχή έλξης του κάτω πλαισίου και η αίσθηση αυτή διογκώνεται, δηλαδή τονίζεται επιπρόσθετα η απομάκρυνση από τη θέση ισορροπίας. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γραφικά βάρη. Αν και είναι πιο ισορροπημένα από την προηγούμενη περίπτωση, λόγω της έλξης της πλευράς, η γη "ρουφιέται" ακόμα πιο πολύ προς τα κάτω (δημιουργεί πρόωρη κλειστότητα) και φαίνεται ακόμη λιγότερη. Οι εικόνες αυτές λοιπόν παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη αστάθεια.
Στην εικόνα 16 ο κύριος άξονας πέφτει κοντά στη χρυσή τομή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η μικρή περιοχή του κάδρου (γη) να ανταγωνίζεται ισότιμα τη μεγάλη (ουρανός) χωρίς ωστόσο να επιβαρύνεται από αυτή (όπως στη δεύτερη περίπτωση). Σε αυτό συνηγορούν απόλυτα αυτή τη φορά και τα γραφικά τους βάρη. Επίσης η γραμμή διαχωρισμού δεν υποκύπτει στην έλξη του κέντρου ή του κάδρου, και κρατιέται στο όριο ανάμεσα στους δύο αυτούς πόλους έλξης. (Αν θυμάσαι εχτές σου έλεγα ότι η τέχνη γεννιέται πάντα στο όριο, στην κόψη, ανάμεσα σε δύο αντίθετες τάσεις. Βλέπε και σημειώσεις Αϊζενστάιν "..η τέχνη είναι πάντα σύγκρουση").
Συμπερασματικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι η 1η περίπτωση είναι η πιο ισορροπημένη αλλά με τη μικρότερη γραφική ενέργεια.
Η 2η έχει τη μέγιστη γραφική ενέργεια αλλά καθόλου ισορροπία.
Η 3η είναι μια λιγότερο ευσταθής δομή από την 1η, με τη μέγιστη γραφική ενέργεια που θα μπορούσε να έχει παραμένοντας ακόμα ισορροπημένη.
Γιαυτό το λόγο για αιώνες η χρυσή τομή θεωρείτο ιδανική αναλογία και πολλές φορές θεϊκή!
Για την χρυσή τομή, τους αριθμούς fibonacci, τις αναλογίες σε έργα τέχνης είχα παρακολουθήσει μια παρουσίαση πριν μερικούς μήνες. Δεν ξέρω επίσης αν αντικειμενικά ή υποκειμενικά η χρυσή τομή είναι κριτήριο ομορφιάς ή όχι. Στην παρουσίαση που παρακολούθησα, παρουσιάστηκαν και αναλογίες σε έντομα, φυτά και την φύση. Μετά την παρουσίαση σκεφτόμουν αν όλα αυτά τα παραδείγματα είχαν επιλεχθεί "βιασμένα" - biased (πως λέγεται η λέξη στα ελληνικά :-) ) για να παρουσιαστεί η χρυσή τομή και αν δεν υπάρχουν άλλα τόσα παραδείγματα όπου η χρυσή τομή δεν ισχύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλιά σου εδώ. Δεν είχα σκεφτεί την χρυσή τομή εδώ.
Σχετικά με αυτήν την φωτογραφία..
Γενικά όταν τραβάω μια φωτογραφία με ενοχλεί (δεν ξέρω γιατί) αισθητικά να βλέπω ένα μέρος της άδειο.. π.χ. ένα μεγάλο μέρος να είναι ένας γκρι ουρανός.. επίσης προσπαθώ να γεμίσω φορμαλιστικά την εικόνα με όποια στοιχεία βρίσκω τα οποία ενδεχόμενα φορμαλιστικά να ταιριάζουν. Η επιλογή των τελευταίων φωτογραφίων απλά με βόλευε επειδή είναι λιγότερο άδειο το πάνω μέρος (ουρανός).
Εγώ έχω συνηθίσει να τραβάω ανθρώπους και όχι έτσι "νεκρά" τοπία/θέματα.. Πολλές φορές φωτογραφίες όπως αυτήν τις απορρίπτω.. σε αυτή όμως μου άρεσε από την αρχή, (πριν φωτογραφίσω), η φόρμα των γραμμών, του φωτός κλπ..
Γενικά όλες αυτές οι φωτογραφίες θεωρώ ότι έχουν κάποιο ενδιαφέρον αλλά κάτι δεν μου αρέσει σε όλες..
Πάντως μου άρεσε πολύ το σχόλιό σου. ;-)