Παναμάς 2005: Η ανθρωπολογία της φωτογραφίας, του Γιάννη Τζώρτζη.

Στο FNAC, στο The Mall, Μαρούσι, Αθήνα γίνεται η έκθεση φωτογραφίας "Παναμάς 2005: Η ανθρωπολογία της φωτογραφίας" του Γιάννη Τζώρτζη με διάρκεια: 24/2-13/4/07. Το 11λεπτο βιντεάκι είναι από τα εγκαίνια της έκθεσης.

Παναμάς 2005: Η ανθρωπολογία της φωτογραφίας:

"Ένας θησαυρός από ανθρώπινες εικόνες είναι ο σύγχρονος Παναμάς. Ποικιλομορφία, αρμονική πολυφωνία, πολιτιστική διαφορά. Ο Γιάννης Τζώρτζης, διεκδικεί με τη φωτογραφική κάμερα ένα κομμάτι αυτού του θησαυρού. Οι άνθρωποι του Παναμά κοιτούν με ειλικρίνεια το φακό του. Οι Ινδιάνοι, οι Kuna, οι Embera, οι Wounaan, οι Ngobe-Bugle, οι κάτοικοι της πρωτεύουσας Panama City και των παραμυθένιων κοραλλιογενών νησιών Bocas del Toro, παραδίδονται με αφοπλιστικό χαμόγελο. Η ματιά τους ταξιδεύει στη μακρινή Αθήνα, ζωντανή, ευαίσθητη, διεισδυτική. Μπορείτε να την ακουμπήσετε σε μια έκθεση άμεση, φωτογραφική και ανθρωπολογική στο περιεχόμενο.» (Dr Dimitrios Theodossopoulos - Head of Education, Department of Arhaeology & Anthropology, University of Bristol)

Ο Γιάννης Τζώρτζης είναι μέλος της Royal Photographic Society of Great Britain (RPS) και του Φωτογραφικού Κύκλου. Του έχουν απονεμηθεί τα βραβεία: RPS Travelling Photographer of the Year 1993, Jessop Group/Solihull Centre 1996 και 1997, της εφημερίδας «Το Βήμα» και του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού 1998. Διακρίθηκε στο 18o Διεθνές Φεστιβάλ Φωτογραφίας «Photosynkyria 2006» του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης."

Σημείωση: Οι φωτογραφίες που έχω βάλει εδώ είναι λεπτομέρειες από τις φωτογραφίες της έκθεσης, φωτογραφημένες με την ψηφιακή φωτογραφικη μηχανή της βιντεοκάμερας. Στην έκθεση θα δείτε τις φωτογραφίες ολόκληρες και στην πραγματική ποιότητά τους.

23-Μαϊου-1996: Γιάννης Σαρηγιάννης, Πένθος.

ΠΕΝΘΟΣ

"Τον λατρεμένο μας:

ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗ

Ετών 31 κηδεύσαμε στις 20 Φεβρουαρίου 2007 με πολιτική κήδευση. Οι γονείς Αννα και Γιώργος, τα αδέλφια Μαρίνος και Δέσποινα, Νίκος, οι θείες Μαρία, Caroline, Debby, τα εξαδέλφια, η ανιψιά, οι λοιποί συγγενείς. Οι φίλοι-ες και σύντροφοι-ισσες που συμπορεύτηκαν μαζί του στη ζωή αλλά και στους αγώνες για τα εργατικά δικαιώματα, υπέρ των μεταναστών, κατά του ρατσισμού και κατά της στράτευσης.

Παράκληση, αντί για στεφάνια, να κατατεθούν χρήματα για την εγχείρηση καρδιάς της 11χρονης κόρης της Teuta Zero στο λογαριασμό 7286380-Millenium Bank."

Ο Γιάννης εκτός από αγωνιστής ήταν και φωτογράφος και με αυτήν την ιδιότητα τον πρωτογνώρισα στο Πολυτεχνείο όταν αυτός σπούδαζε στην αρχιτεκτονική. Έμαθα την είδηση του θανάτου του εντελώς τυχαία μέσα από το διαδίκτυο πριν λίγο, και βρήκα αυτήν την φωτογραφία στα αρνητικά μου, την οποία ανέβασα. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη 23 Μαϊου 1996 στο κυλικείο των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχ. Η/Υ ΕΜΠ στου Ζωγράφου.

Το κείμενο/δήλωση του Γιάννη για την Ολική Άρνηση Στράτευσης:

"Στις 26/3/02 καλούμαι να υπηρετήσω στον ελληνικό στρατό. Επειδή η μόνη σχέση που θέλω να έχω με κάθε είδους "υπηρεσία" και στρατό είναι εχθρική, δηλώνω δημόσια την άρνησή μου να καταταγώ.

Τα σύνορα και η πατρίδα που με καλούν να φυλάξω δεν τα αναγνωρίζω. Τα έθνη, οι θρησκείες και οι γραμμές στο χάρτη που χωρίζουν τη γη σε "δική μας" και των άλλων, είναι μια ακόμη εφεύρεση για τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε κοπάδια που βλέπουν σαν εχθρό το ένα τ΄ άλλο, αντί να στρέφονται στους πραγματικούς εχθρούς, τα μικρά και μεγάλα αφεντικά τους. Είναι ένας ακόμη μηχανισμός για να επιτευχθεί η εθνική ενότητα ενάντια στην ταξική αλληλεγγύη, για να αισθάνονται οι προλετάριοι ότι έχουν περισσότερα κοινά με τ΄ αφεντικά τους παρά μεταξύ τους, μόνο και μόνο γιατί έτυχε να γεννηθούν σε διαφορετικά μέρη, ακόμα και αν αυτά απέχουν λίγα μέτρα.

Ο στρατός είναι ένας καταπιεστικός μηχανισμός, που λειτουργεί πολύμορφα προς όφελος των αφεντικών και του κράτους τους.

Μέσα στο ίδιο το κράτος, έρχεται να συμπληρώσει τα μαθήματα υπακοής και υποταγής στην εξουσία που προσφέρει το σχολείο, προετοιμάζοντας τον καθένα να γίνει ένας πειθήνιος εργάτης, που δέχεται ως δεδομένες τις εξουσιαστικές σχέσεις που διέπουν αυτήν την κοινωνία. Διδάσκει τον σεξισμό, την φαλλοκρατία, την θεοποίηση του ανδρισμού, την απομόνωση απο το άλλο φύλο, και δείχνει την γυναίκα ως αντικείμενο χρήσης ή υποκείμενο υπεράσπισης και μόνο. Σε καιρό ειρήνης ο στρατός δρα ως απεργοσπαστικός μηχανισμός και ως φθηνή εργατική δύναμη, ενώ σε περιόδους εσωτερικής έντασης στρέφεται ανοιχτά ενάντια σε κάθε ανταγωνιστική κίνηση ως κατασταλτικός μηχανισμός.

Έξω απο τα όρια του κράτους, είτε ως στρατός κατοχής, είτε ως "ειρηνευτική δύναμη", κάνει φανερό το πιο σκληρό πρόσωπό του. Καθήκον του η υπεράσπιση των συμφερόντων των αφεντικών, τόσο στο μεταξύ τους ανταγωνισμό, όσο και ενάντια στους προλετάριους. Δεν είναι μόνο οι προφανείς συνέπειες ενός πολέμου, οι σφαγές αμάχων, οι καταστροφές υποδομών. Βιασμοί, δουλεμπόριο γυναικών, καταλήστευση των εδαφών τα οποία κατέχει, μόλυνση από "έξυπνα όπλα" με συνέπειες για πολλές γενιές είναι μερικά μόνο από τα "συνοδευτικά" μιας στρατιωτικής εκστρατείας.

Την τελευταία δεκαετία, ο ελληνικός στρατός ακολουθεί βήμα βήμα την επέκταση του ελληνικού ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και όπου αλλού έχουν συμφέρον τα ελληνικά αφεντικά και οι μικροί ή μεγάλοι σύμμαχοί τους. Προστατεύει τις επενδύσεις τους στις οικονομικά ή και στρατιωτικά κατεχόμενες χώρες, συμμαχώντας και βοηθώντας συχνά την υπάρχουσα ελίτ σ΄ αυτές ή εγκαθιστώντας καινούργιες, φίλα προσκείμενες στα συμφέροντά τους, ομάδες στην εξουσία. Στο όνομα της ελευθερίας της αγοράς ή της "ειρήνευσης", εκπαιδεύει και εξοπλίζει αστυνομίες και στρατούς για να έχει κάποιον ν΄ αφήσει στο πόδι του όταν πια αποσυρθεί, ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα η εκμετάλλευση των προλεταρίων.

Η νέα τάση προς τη δημιουργία ενός μισθοφορικού στρατού στην ελλάδα δεν μειώνει την σημασία της άρνησης στράτευσης. Στη συνολική άρνηση του στρατού και της λογικής του, βασικό ρόλο παίζει η άρνηση με κάθε τρόπο και μέσο της υποχρεωτικής θητείας. Ακόμα και όταν αυτή όμως εκλείψει, πρέπει να εφευρεθούν καινούργιοι τρόποι δράσης ενάντια στο στρατό, μιας δράσης η οποία είναι μέρος έτσι κι αλλιώς μιας συνολικότερης στάσης ενάντια σε κάθε είδους εξουσία και καταπίεση.

Γιάννης Σαρηγιάννης
Μάρτιος 2002"

29-Ιαν-2005: Παιδιά, Ορεινή Ροδόπη, Μυρτίσκη.

Το χωριό Μυρτίσκη από όπου είναι τραβηγμένη η φωτογραφία αυτή βρίσκεται στην Ορεινή Ροδόπη, στα σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας.

Ιούλιος-2005: Samothrace.Odyssey.

Το βίντεο αυτό το είχα στείλει στο φεστιβάλ Micropolis (κατηγορία τεκμηρίωση) και είχε κερδίσει το 3ο βραβείο μουσικής. Η μουσική είναι των "On the Corner", ένα συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής από την Κομοτηνή.

Γενικά σαν σύνολο δεν μου αρέσει πάρα πολύ το ταινιάκι αλλά υπάρχουν κάποιες σκηνές μέσα που μου αρέσουν πολύ. Π.χ. η σκηνή με τα φύλλα όπως και κάποια πλάνα προς το τέλος με τις βάθρες. Πιστεύω όμως ότι το βιντεάκι δεν είναι βαρετό..

Το βίντεο αυτό είναι η πρώτη δουλειά μου με βίντεο και μοντάζ.