Το παραπάνω γκράφιτι είναι τραβηγμένο με α/μ φιλμ (Kodak TMAX 100ASA) από το Τείχο του Βερολίνου τον Δεκέμβρη 2007. Το γκράφιτι σε έγχρωμο είναι το παρακάτω (τραβηγμένο με απλή ψηφιακή μηχανή):
Στην διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μου στο Βερολίνου, πειραματίστηκα και τράβηξα με α/μ φιλμ τα γκράφιτι του τείχους. Η πλειοψηφία των γκράφιτι στο τείχος είναι έγχρωμα (αν και αυτό εδώ αποτελεί εξαίρεση). Σκεφτόμουνα ότι ίσως μια α/μ απόδοση ενός έγχρωμου γκράφιτι ίσως δίνει την αίσθηση ζωγραφικής με μολύβι / κάρβουνο. Μελλοντικά θα δημοσιεύσω και άλλες φωτογραφίες από γκράφιτι από το τείχος του Βερολίνου.
Το τελευταίο καιρό γίνεται ντόρος με τα "creative common licenses". Για παράδειγμα οι φωτογραφίες του ιστολόγιου τις διανέμω με CC 3.0 δηλαδή "Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0" χρήση. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να πάρει φωτογραφίες από το ιστολόγιο αυτό, και να τις χρησιμοποιήσει σε δικό του έργο το οποίο θα είναι επίσης μορφής CC 3.0 (δηλαδή χωρίς κερδοσκοπικό χαρακτήρα κλπ). Αυτό το αναφέρω, γιατί παραπάνω φωτογραφία με έβαλε στους παρακάτω προβληματισμούς:
Στην φωτογραφία βλέπουμε, ουσιαστικά την δουλειά ενός άλλου καλλιτέχνη (αυτού που έκανε το γκράφιτι + αυτών που το παραμόρφωσαν βάζοντας υπογραφές, ζωγραφίζοντας γραμμές κλπ). Βέβαια και εγώ ως φωτογράφος επεμβαίνω στο έργο! Επιλέγω και φωτογραφίζω μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι του έργου, επιλέγω να αποδοθεί σε α/μ φιλμ δηλαδή ουσιαστικά δημιουργώ ένα νέο πνευματικό έργο με βάση ξένη δουλειά. Τι ισχύει τότε με τα πνευματικά δικαιώματα; Η φωτογραφία ανήκει σε μένα ή σε αυτόν που έκανε το γκράφιτι ή μήπως και σε αυτούς που το παραμόρφωσαν με υπογραφές κλπ; Αν φωτογραφίζω για παράδειγμα ένα ωραίο κτίριο, ουσιαστικά το κτίριο δεν είναι έργο κάποιου αρχιτέκτονα; Τι ισχύει τότε με τα πνευματικά δικαιώματα; Η φωτογραφία ανήκει σε εμένα ή στον αρχιτέκτονα. Γενικά, στην φωτογραφία μπορείς να επιχειρηματολογήσεις και να δείξεις ότι η αποτυπωμένη εικόνα ως πνευματικό έργο ανήκει τελικά στον φωτογράφο (αν και εδώ υπάρχει μια ασάφεια... αν φωτογραφίσω ένα πίνακα σε ένα μουσείο, δεν παραβιάζω τα πνευματικά δικαιώματα του πίνακα; μπορώ να ισχυριστώ ότι κάνω νέο έργο με βάση το πίνακα, χρησιμοποιώντας την φωτογραφία ως μέσο;).
Τι γίνεται όμως με την μουσική; Υπάρχουν μουσικοί που χρησιμοποιούν δείγματα "samples" και δημιουργούν νέα μουσική με αυτά. Τότε, η τελική μουσική ανήκει στον αρχικό δημιουργό ή σε αυτόν που δημιούργησε μουσική πάνω σε αυτή ή και στους δύο μαζί; Εδώ τα πράματα είναι πιο πολύπλοκα για να δώσεις απάντηση. Αντίστοιχα, τι γίνεται για παράδειγμα με τα κολάζ φωτογραφιών; Ένα κολάζ φωτογραφιών παραβιάζει τα πνευματικά δικαιώματα των αρχικών φωτογραφιών; Μιλώντας για κολάζ.. το ιστολόγιο VOICE OFF από την Candyblue έχει ενδιαφέρουσες τέτοιες δουλειές.
Το τελευταίο καιρό γίνεται ντόρος με τα "creative common licenses". Για παράδειγμα οι φωτογραφίες του ιστολόγιου τις διανέμω με CC 3.0 δηλαδή "Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0" χρήση. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να πάρει φωτογραφίες από το ιστολόγιο αυτό, και να τις χρησιμοποιήσει σε δικό του έργο το οποίο θα είναι επίσης μορφής CC 3.0 (δηλαδή χωρίς κερδοσκοπικό χαρακτήρα κλπ). Αυτό το αναφέρω, γιατί παραπάνω φωτογραφία με έβαλε στους παρακάτω προβληματισμούς:
Στην φωτογραφία βλέπουμε, ουσιαστικά την δουλειά ενός άλλου καλλιτέχνη (αυτού που έκανε το γκράφιτι + αυτών που το παραμόρφωσαν βάζοντας υπογραφές, ζωγραφίζοντας γραμμές κλπ). Βέβαια και εγώ ως φωτογράφος επεμβαίνω στο έργο! Επιλέγω και φωτογραφίζω μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι του έργου, επιλέγω να αποδοθεί σε α/μ φιλμ δηλαδή ουσιαστικά δημιουργώ ένα νέο πνευματικό έργο με βάση ξένη δουλειά. Τι ισχύει τότε με τα πνευματικά δικαιώματα; Η φωτογραφία ανήκει σε μένα ή σε αυτόν που έκανε το γκράφιτι ή μήπως και σε αυτούς που το παραμόρφωσαν με υπογραφές κλπ; Αν φωτογραφίζω για παράδειγμα ένα ωραίο κτίριο, ουσιαστικά το κτίριο δεν είναι έργο κάποιου αρχιτέκτονα; Τι ισχύει τότε με τα πνευματικά δικαιώματα; Η φωτογραφία ανήκει σε εμένα ή στον αρχιτέκτονα. Γενικά, στην φωτογραφία μπορείς να επιχειρηματολογήσεις και να δείξεις ότι η αποτυπωμένη εικόνα ως πνευματικό έργο ανήκει τελικά στον φωτογράφο (αν και εδώ υπάρχει μια ασάφεια... αν φωτογραφίσω ένα πίνακα σε ένα μουσείο, δεν παραβιάζω τα πνευματικά δικαιώματα του πίνακα; μπορώ να ισχυριστώ ότι κάνω νέο έργο με βάση το πίνακα, χρησιμοποιώντας την φωτογραφία ως μέσο;).
Τι γίνεται όμως με την μουσική; Υπάρχουν μουσικοί που χρησιμοποιούν δείγματα "samples" και δημιουργούν νέα μουσική με αυτά. Τότε, η τελική μουσική ανήκει στον αρχικό δημιουργό ή σε αυτόν που δημιούργησε μουσική πάνω σε αυτή ή και στους δύο μαζί; Εδώ τα πράματα είναι πιο πολύπλοκα για να δώσεις απάντηση. Αντίστοιχα, τι γίνεται για παράδειγμα με τα κολάζ φωτογραφιών; Ένα κολάζ φωτογραφιών παραβιάζει τα πνευματικά δικαιώματα των αρχικών φωτογραφιών; Μιλώντας για κολάζ.. το ιστολόγιο VOICE OFF από την Candyblue έχει ενδιαφέρουσες τέτοιες δουλειές.
KANEIS KAI TIPOTIS DEN ANHKEI SE KANENA
ΑπάντησηΔιαγραφήOLOI EIMASTE PERASTIKOI APO AYTH TH ZWH
PIO PEZA AMA THES KOITA
ΝΟΜΟ 2121/1993
Αρθρο:1
1. Οι πνευματικοί δημιουργοί, με τη δημιουργία του έργου, αποκτούν πάνω σ' αυτό πνευματική ιδιοκτησία, που περιλαμβάνει, ως αποκλειστικά και απόλυτα δικαιώματα, το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού τους δεσμού προς αυτό (ηθικό δικαίωμα).
2. Τα δικαιώματα αυτά περιλαμβάνουν τις εξουσίες, που προβλέπονται στα άρθρα 3 και 4 του παρόντος νόμου.
Αρθρο: 3
1. Το περιουσιακό δικαίωμα δίνει στους δημιουργούς ιδίως την εξουσία (δικαίωμα) να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν:
α) Την εγγραφή και την άμεση ή έμμεση, προσωρινή ή μόνιμη αναπαραγωγή των έργων τους με οποιοδήποτε μέσο και μορφή, εν όλω ή εν μέρει.
β) Τη μετάφραση των έργων τους.
γ) Τη διασκευή, την προσαρμογή ή άλλες μετατροπές των έργων τους.
δ) Οσον αφορά το πρωτότυπο ή τα αντίτυπα (αντίγραφα) των έργων τους, τη διανομή τους στο κοινό με οποιαδήποτε μορφή μέσω πώλησης ή με άλλους τρόπους. Το δικαίωμα διανομής εντός της Κοινότητας αναλώνεται μόνο εάν η πρώτη πώληση ή η με οποιονδήποτε άλλο τρόπο πρώτη μεταβίβαση της κυριότητας του πρωτοτύπου ή των αντιτύπων εντός της Κοινότητας πραγματοποιείται από τον δικαιούχο ή με τη συγκατάθεσή του.
ε) Την εκμίσθωση και το δημόσιο δανεισμό, όσον αφορά το πρωτότυπο ή τα αντίτυπα των έργων τους. Τα δικαιώματα αυτά δεν αναλώνονται από οποιαδήποτε πώληση ή άλλη πράξη διανομής του πρωτοτύπου ή των αντιτύπων. Τα δικαιώματα αυτά δεν εφαρμόζονται σε σχέση με τα έργα αρχιτεκτονικής και τα έργα των εφαρμοσμένων τεχνών. Η εκμίσθωση και ο δημόσιος δανεισμός νοούνται σύμφωνα με τα οριζόμενα στην οδηγία 92/100 του Συμβουλίου της 19ης Νοεμβρίου 1992 (ΕΕΕΚ αριθμ. L 346/61 - 27.11.1992).
στ) Τη δημόσια εκτέλεση των έργων τους.
ζ) Τη μετάδοση ή αναμετάδοση των έργων τους στο κοινό με τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση, με ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή με καλώδια ή με άλλους υλικούς αγωγούς ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, παραλλήλως προς την επιφάνεια της γης ή μέσω δορυφόρων.
η) Την παρουσίαση στο κοινό των έργων τους, ενσυρμάτως ή ασυρμάτως ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, καθώς και να καθιστούν προσιτά τα έργα τους στο κοινό κατά τρόπο ώστε οποιοσδήποτε να έχει πρόσβαση στα έργα αυτά, όπου και όταν επιλέγει ο ίδιος. Τα δικαιώματα αυτά δεν αναλώνονται με οποιαδήποτε πράξη παρουσίασης στο κοινό με την έννοια της παρούσας ρύθμισης.
θ) Την εισαγωγή αντιτύπων των έργων τους που παρήχθησαν στο εξωτερικό χωρίς τη συναίνεση του δημιουργού ή, εφόσον πρόκειται για εισαγωγή από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αν το δικαίωμα της εισαγωγής αντιτύπων στην Ελλάδα είχε συμβατικά διατηρηθεί από τον δημιουργό.
(άρθρα 2, 3 παρ. 1 και 3, 4 Οδηγίας 2001/29 ΕΕΕΚ αριθμ. L. 167/10 - 22.6.2001)."
2. Δημόσια θεωρείται κάθε χρήση ή εκτέλεση ή παρουσίαση του έργου, που κάνει το έργο προσιτό σε κύκλο προσώπων ευρύτερο από το στενό κύκλο της οικογένειας και το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον, ανεξαρτήτως από το αν τα πρόσωπα αυτού του ευρυτέρου κύκλου βρίσκονται στον ίδιο ή σε διαφορετικούς χώρους.
Αρθρο: 4
1. Το ηθικό δικαίωμα δίνει στο δημιουργό ιδίως τις εξουσίες: α) της απόφασης για το χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο κατά τους οποίους το έργο θα γίνει προσιτό στο κοινό (δημοσίευση), β) της αναγνώρισης της πατρότητάς του πάνω στο έργο και ειδικότερα την εξουσία να απαιτεί, στο μέτρο του δυνατού, τη μνεία του ονόματός του στα αντίτυπα του έργου του και σε κάθε δημόσια χρήση του έργου του ή, αντίθετα, να κρατάει την ανωνυμία του ή να χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, γ) της απαγόρευσης κάθε παραμόρφωσης, περικοπής ή άλλης τροποποίησης του έργου του, καθώς και κάθε προσβολής του δημιουργού οφειλομένης στις συνθήκες παρουσίασης του έργου στο κοινό, δ) της προσπέλασης στο έργο του , έστω και αν το περιουσιακό δικαίωμα στο έργο ή η κυριότητα στον υλικό φορέα του έργου ανήκει σε άλλον, οπότε η προσπέλαση πρέπει να πραγματοποιείται κατά τρόπο που προκαλεί τη μικρότερη δυνατή ενόχληση στο δικαιούχο, ε) προκειμένου περί έργων λόγου ή επιστήμης, της υπαναχώρησης από συμβάσεις μεταβίβασης του περιουσιακού δικαιώματος ή εκμετάλλευσής του ή άδειας εκμετάλλευσής του εφόσον αυτό είναι αναγκαίο για την προστασία της προσωπικότητάς του εξαιτίας μεταβολής στις πεποιθήσεις του ή στις περιστάσεις και με καταβολή αποζημίωσης στον αντισυμβαλλόμενο για τη θετική του ζημία.
2. Στην τελευταία περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου, η υπαναχώρηση ενεργεί μετά την καταβολή της αποζημίωσης. Αν, μετά την υπαναχώρηση, ο δημιουργός αποφασίσει και πάλι να προβεί σε μεταβίβαση ή εκμετάλλευση του έργου ή έργου παραπλήσιου, οφείλει κατά προτεραιότητα να προσφέρει στον παλαιό αντισυμβαλλόμενό του τη δυνατότηα να ανακαταρτίσει την παλαιά σύμβαση με όρους όμοιους ή ανάλογους προς εκείνους που ίσχυαν κατά το χρόνο της υπαναχώρησης.
3. Το ηθικό δικαίωμα είναι ανεξάρτητο από το περιουσιακό δικαίωμα και παραμένει στο δημιουργό ακόμα και μετά τη μεταβίβαση του περιουσιακού δικαιώματος.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ
ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ CREATIVE COMMON LICENCES
NA SΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΝΩΣΤΗ Η ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΗΛ. ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ, ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ Κ.Λ.Π. ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ
http://www.ebusinessforum.gr/teams/teamsall/view/inner/index.php?language=el&ctn=97&moduleid=-1&label=0
ΑπάντησηΔιαγραφήCHECK IT OUT
Εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι κοίτα τις δυο σχεδόν "όμοιες" φωτογραφίες σου και θα δεις πόσο διαφορετικές είναι. Αυτό από μόνο του σημαίνει το ότι υπάρχουν πάρα πολλοί διαφορετικοί τρόποι του να δεις κάτι και να το παρουσιάσεις και αυτό να έχει την δική σου υπογραφή (όπου υπογραφή σημαίνει το ότι δημιούργησες κάτι νέο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει δεν θα φτάσουμε και στο άλλο σημείο να πούμε ότι κάποιος που κάνει αντίγραφα φωτογραφικά ζωγραφικών έργων είναι και ο πνευματικός δημιουργός της Τζιοκόντας ας πούμε...
@Tertuliano Máximo Afonso
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πράματα λίγο με τα copyrights/CCs είναι λίγο περίεργα πάντως..
Επίσης, στην φωτογραφία θεωρητικά πρέπει να έχεις την έγκριση του φωτογραφιζόμενου για να δημοσιεύσεις μια φωτογραφία του.. Αυτό όμως πρακτικά δεν το κάνει κανείς..