Ψάχνοντας τα αρνητικά του 1995 θυμήθηκα αυτές τις φωτογραφίες. Η συγκεκριμένη φωτογραφία με τους Ρομ είναι από την περιοχή της στάσης του μετρό Grozavesti στο Βουκουρέστι. Η περιοχή του Grozavesti είναι πλέον αγνώριστη αφού εκεί πρόσφατα έχουν χτιστεί τεράστια εμπορικά κέντρα.Η παραπάνω φωτογραφία είναι επιλογή από τις παρακάτω 8 φωτογραφίες που τράβηξα συνολικά. Ενδιαφέρουσες φωτογραφίες είναι επίσης η 6 και η 7. Η ποιότητα της φωτογραφίας είναι χάλια (έχει σκληρό κοντράστ και χονδρό κόκκο). Αυτό οφείλεται στο ότι την εποχή εκείνη χρησιμοποιούσα τα ρουμάνικα φιλμ Azomures 100ASA (εμφανισμένα με τα χημικά της εταιρίας τους). Προσέξτε πόσο χονδρό κόκκο έχει η φωτογραφία παρόλο που το φιλμ είναι 100ASA (θεωρητικά φιλμ των 100 ASA θεωρούνται, και συνήθως είναι, λεπτόκοκκα)!
τι τρομερές φωτογραφίες
ΑπάντησηΔιαγραφή95 άλλη εποχή
ίσως να φταίει το ασπρόμαυρο δεν ξέρω άλλα σε πάνε ακόμα πιο πίσω...
εικόνες επίκαιρες βέβαια...
πάντα...
παραλλαγμένες τις βρίσκεις και στο 08
δε χρειάζεται να πας μακριά
Για την ιστορία...
ενόψει Παγκοσμιας μέρας για τους Ρομά υπάρχουν διάφορα δρώμενα:
1)Amnesty International - Greek Section-Δρώμενα ενάντια στις διακρίσεις κατά των παιδιών Ρομά (Τσιγγάνων)
Αθήνα--->Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τους Ρομά, στις 8 Απριλίου, δράσεις με στόχο την ενημέρωση του κοινού για τις διακρίσεις που υφίστανται τα παιδιά Ρομά.
Την Κυριακή 6 Απριλίου, από τις 12.00 μέχρι τις 3 μ.μ. θα πραγματοποιήσουμε δρώμενο στο Θησείο κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό, όπου θα στήσουμε ένα εικονικό σχολείο που η πόρτα του θα κλείνει επιλεκτικά, όταν κάποιοι ακτιβιστές θα προσπαθούν να την περάσουν, συμβολίζοντας έτσι τις διακρίσεις, τις οποίες υφίστανται τα παιδιά Ρομά, κυρίως στην πρόσβασή τους στο σχολείο.
Την Τετάρτη 9 Απριλίου και ώρα 7 μ.μ., στις Χοροροές (Ιάκχου 14, Γκάζι) θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα «Οι διακρίσεις ξεκινούν στο σχολείο». Θα μιλήσουν εκπρόσωποι από οργανώσεις που δουλεύουν μαζί με τους Ρομά και θα προσκληθούν και έφηβοι Ρομά για να καταθέσουν τις εμπειρίες τους. Στο χώρο θα γίνεται έκθεση ζωγραφικής παιδιών Ρομά από την Ελλάδα και άλλες Βαλκανικές χώρες με θέμα «Τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω».
2)Πάρκο Τρίτση, στις 6,7,8 Απριλίου 2008
Eκδήλωση που διοργανώνει η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΡΟΜ.
Η εκδηλωση θα περιλαμβάνει ,
Α. Ψηφοφορια για εκλογη του προεδρειου της Π.Ε.Ε.Ρ
Β. ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ για την εκλογη προεδρειου του AFARIM
Γ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΡΟΜ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ, ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Δ. ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΡΟΜ
Ε. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΟΜΙΛΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ, ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΡΟΜ (ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ), ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΡΟΜ (ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ), ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΡΟΜ (ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΕΟΜΜΕΧ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ), ΣΤΕΓΑΣΗ ΤΩΝ ΡΟΜ,(ΥΠΕΧΩΔΕ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ), ΑΣΤΙΚΟΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΤΑΞΗ (ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ- ΚΕΔΚΕ).
ΣΤ. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΙΚΡΗΣ ΕΚΘΕΣΙΑΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΓΙΑ ΛΙΑΝΙΚΗ ΠΩΛΗΣΗ ΕΚΘΕΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΡΟΜ
Ζ. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΙΚΡΟΥ ΧΩΡΟΥ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ , ΧΟΡΟ, ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΡΟΜ
Η. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΥΖΙΝΑΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΕΔΕΣΜΑΤΩΝ ΚΑΘΑΡΑ ΤΣΙΓΓΑΝΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΜΕ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩΡΑΙΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟ!
ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΟ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ...
πολύ καλή!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλη μια πολύ καλή φωτογραφία. Καταπληκτικό το κάρο με τα στάχυα και η επανάληψη των ροδών του στο παιχνίδι του παιδιού. Άλλα βλέπω τώρα το contact και μάλλον προτιμώ τη διπλανή της, αυτή που ο άντρας δείχνει με την καμάρα του χεριού του προς το παιδί. Νομίζω ότι σ'αυτή επιτυγχάνεται μεγαλύτερη ισορροπία ανάμεσα στα δυο άτομα, ενώ στην πρώτη, ο άντρας, επειδή φωτογραφίζεις από το ύψος του και μας κοιτάει στα μάτια, "κλέβει την παράσταση". Στην άλλη τα μάτια του είναι στη σκιά του καπέλου και η κίνηση του χεριού του είναι η ιδανική για να μας οδηγήσει στο πρόσωπο του παιδιού. Το οποίο έχει και την καμπύλη της ρόδας πίσω του ως "φωτοστέφανο". Να μην μιλήσω για τη λεπτομέρεια που είναι όλα τα λεφτά: ο τρόπος που σ' αυτή τη δεύτερη το παιδί τυχαίνει να κρατάει το παιχνίδι του, αντανακλά απόλυτα το κάρο αλλά στο "αρνητικό" του, αν δηλαδή αναποδογυρίζαμε το ένα από τα δύο κατά 180ο τότε θα καταλήγαμε σε δύο όμοιες μορφές με μόνη διαφορά την κλίμακα μεταξύ τους. Καλό...
ΑπάντησηΔιαγραφή@sg
ΑπάντησηΔιαγραφήγενικά μου αρέσει να τραβάω πορτραίτα όπου τα μάτια κοιτάζουν κατευθείαν στο φακό.
Όσο για τους συμβολισμούς που παρατηρείς, εκείνη την εποχή που τράβηξα την φωτογραφία δεν δημιουργούσα εικόνες με τέτοια κριτήρια.
Η 5η φωτογραφία που σου αρέσει δεν μου αρέσει η στάση του σώματος του ενήλικα.
Σκεφτόμουν ίσως να δημοσίευα και την 7 που ο ενήλικας μας κοιτάζει στα μάτια και το παιδί κοιτάζει προς τα δεξιά.
Ωραία η παρατήρηση με το παιχνίδι/ρόδες, αυτό δεν το είχα προσέξει ως συμβολισμό. Έχει πολύ ενδιαφέρον να ακούς πως κάποιος βλέπει μια φωτογραφία που έχεις τραβήξει. Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Ο Alex Galmeanu χρησιμοποιεί πολλά τέτοια φορμαλιστικά σύμβολα στις φωτογραφίες (ρίξε μια ματιά στο site του, είναι Ρουμάνος).
Εννοούσα την τρίτη και όχι την πέμπτη φωτογραφία: αριστερά αυτής που τελικά κράτησες και πάλι σε landscape format. Στις υπόλοιπες που είναι σε portait το σώμα του άντρα μου φαίνεται υπερβολικά παραμορφωμένο (φαρδύ πάνω και στενό κάτω, λογω φακού). Καλές και οι φωτογραφίες του Galmeanu, thanks για το link.
ΑπάντησηΔιαγραφή@sg
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την παραμόρφωση που λες, είναι τραβηγμένες με 50mm σταθερό φακό, που θεωρητικά δεν έχουν παραμόρφωση. Φταίει το ότι είμαι ψηλός και τράβηξα την φωτογραφία από το ύψος των ματιών μου. Αν τράβαγα με την σημερινή αισθητική μου αυτές τις φωτογραφίες θα δοκίμαζα να έπαιρνα και κάποιες λήψεις κοντινές στα πρόσωπα.
Ο βασικός λόγος που ξεκίνησα την φωτογραφία ήταν ότι (τότε) έβλεπα εικόνες όπως αυτή παραπάνω και ήθελα να τις καταγράψω.
Και η τρίτη είναι καλή αλλά προτίμησα την 4η επειδή που άρεσε πολύ το πορτραίτο του ενήλικα. Η τρίτη ως επιλογή εστιάζει το βλέμμα του θεατή στο πορτραίτο του παιδιού.
Αλήθεια, πιστεύεις ότι αυτές οι συγκεκριμένες φωτογραφίες θα μπορούσαν να είναι ομορφότερες σε έγχρωμο;
Η μηχανή που τράβηξα τις παραπάνω φωτογραφίες είναι μια manual Minolta X-9 (το αμερικάνικο μοντέλο της X300s) που συνεχίζω να την χρησιμοποιώ ακόμη. Ένας λόγος που δεν έχω πάρει ακόμη ψηφιακό σώμα μηχανής είναι ότι σκέφτομαι ότι θα ξοδέψω πολλά χρήματα για μια μηχανή η οποία θα χάσει την αξία της τα επόμενα χρόνια..
Π.χ. Πριν λίγους μήνες όλοι συζητούσαν για το πόσο καλή είναι η full frame Canon 5D, ενώ τώρα ακούω ότι πολύ καλύτερη είναι η full frame Nikon D3. Αν ήμουν επαγγελματίας όπως ο Galmeanu θα είχα πάρει ήδη ψηφιακό σώμα, αλλά σκέφτομαι να περιμένω, ίσως να αγοράσω μελλοντικά πρώτα μια HD 3CCD video camera πριν μπω στην διαδικασία να πάρω ένα καλό ψηφιακό σώμα.
Πάντως ο galmeanu πέρα από επαγγελματίας φαίνεται και μερακλής. Είναι κρίμα που το blog του είναι στα Ρουμάνικα (εγώ καταλαβαίνω τα ρουμάνικα και τον παρακολουθώ).
Τελικά εκτός από την "άνοιξη του κινηματογράφου" που μιλάνε για τις ταινίες που έχουν γυριστεί από ρουμάνους τα τελευταία χρόνια (δεν ξέρω αν παρακολουθείς κινηματογράφο) υπάρχουν και κάποιοι πολύ ενδιαφέρον νέοι φωτογράφοι.
50 mm, ε; Περίεργο, γιατί στην πρώτη portrait φωτογραφία η παραμόρφωση είναι έντονη και μου θύμισε τα εξώφυλλα των βιβλίων "oreilly head first" :) Ή εσύ είσαι πολύ ψηλός ή ο άντρας είναι πολύ κοντός ή και τα δύο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διάβασα και σε άλλο σου post ότι περιμένεις να πέσουν οι τιμές των full frame για να αγοράσεις ψηφιακή και όντως λέγεται ότι η Nikon D3 είναι καλύτερη από την Canon 5D, τουλάχιστον μέχρι η Canon να κυκλοφορήσει το επόμενο μοντέλο που θα είναι καλύτερο από της Nikon, και μετά η Nikon θα βγάλει το επόμενο μοντέλο που θα είναι καλύτερο του τελευταίου της Canon κ.ο.κ. αλλά είναι γεγονός ότι όλα αυτά τα σώματα είναι πανάκριβα λόγω και του full frame και του "prestige" της ακριβής μηχανής. Αλλά γιατί αυτή σου η εμμονή στο full frame; Αν κατάλαβα καλά από τα reviews στο internet, τα θετικά του full frame είναι εμφανή κυρίως στης μεγάλες μεγεθύνσεις των επαγγελματιών (της διαφήμισης πχ) ενώ για της online παρουσιάσεις ή τις μικρές εκτυπώσεις, τα 10mp είναι υπεραρκετά. Δεν έχω προσωπική πείρα και δεν μπορώ να κρίνω, αλλά από την άλλη η προσωπική πείρα που έχω είναι με μια μικρή Canon G9 στα 12mp, η οποία εκτός του ότι είναι η χειρότερη μηχανή που υπάρχει (θα έρθω αργότερα σ' αυτό) παράγει τόσο μεγάλα αρχεία σε raw που ακόμα και το macbook pro μου, μετατρέπεται σε "αργό μηχάνημα" κατά το χειρισμό τους. Φαντάσου τι υπολογιστή πρέπει να έχεις για να δουλέψεις με τα μεγέθη των full frame αρχείων όπου μιλάμε για 30 ή 40 mbytes, αν θυμάμαι καλά.
Τώρα, γιατί η Canon G9 είναι η χειρότερη μηχανή που υπάρχει; Διότι δεν μπορείς να βγάλεις φωτογραφία με αυτό το πράγμα! Είναι αργό (και στο πάτημα, και στην αποθήκευση), έχει άσχετο σκόπευτρο που κοιτάει αλλού γι' αλλού, έχει noise, έχει πολλά πράγματα που σου αφαιρούν τη χαρά της φωτογράφισης τη στιγμή που την κάνεις τόσο πού όταν μετά ξαναπαίρνω την "entry level" Nikon D40, λέω ουάου, αυτή είναι μηχανή, βγάζεις και το ευχαριστιέσαι... Θέλω να πω ότι ενώ η τεχνική ποιότητα της παραγόμενης φωτογραφίας είναι όντως σημαντική, υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να έχουμε στο νου όταν διαλέγουμε μηχανή και αυτό είναι το αν μας βολεύει σαν εργαλείο ή αν δεν μας βολεύει, το αν μπορούμε να το κατέχουμε και να το νοιώθουμε απόλυτα ή αν το μόνο που μας επιτρέπει είναι να λειτουργούμε τουριστικά, πατάμε το κουμπί, βγάζουμε κάτι στο περίπου και ο,τι βγήκε βγήκε, παρόλο που τεχνικά το αποτέλεσμα είναι καλό. Όπως σ' αυτή την G9. (Χάλια μηχανή, το λέω πάλι, για του εκθειαστικούς reviewers στο internet). Φυσικά αυτά τα ζητήματα που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν και που κατά πολύ κάνουν την ποιότητα της μηχανής δεν μπορούν να περάσουν στα specifications και είναι τόσο προσωπικά που μόνο αφού έχεις κάνει την αγορά αρχίζεις να τα νιώθεις. Δεν ξέρω τώρα συγκεκριμένα πώς το βλέπεις, αλλά νομίζω ότι στα πορτραίτα που σου αρέσει να κάνεις, αλλιώς θα σε δει ο φωτογραφιζόμενος όταν έχεις αυτήν την Minolta X-9 και αλλιώς όταν εμφανιστείς με το τέρας της Nikon που λέγεται D3.
Τέλος απαντάω στο ενδιαφέρον καλλιτεχνικής φύσης ερώτημα που θέτεις, αν πιστεύω ότι οι φωτογραφίες που παρουσιάζεις σε αυτό το post θα ήταν ομορφότερες σε έγχρωμο. Μονολεκτικά θα απαντούσα "ναι". Αλλά με ενοχλεί αυτή η λέξη "ομορφότερες". Γιατί είναι μια εντελώς διφορούμενη λέξη. Η ουσία που της προσδίδεται μπορεί ανάλογα με το τι εννοεί κάποιος να γίνει από ευτελιστική μέχρι ανυψωτική και ενδιαφέρουσα. Και με το θάρρος των προηγούμενων συνομιλιών μας θα μου επιτρέψεις να πω ότι η δική σου αντιμετώπιση του όρου μου φαίνεται λίγο "ευτελιστική". Όχι γιατί είσαι ένας σάτυρος και έχεις αισθητική κιτσ, φυσικά, αλλά γιατί στηρίζεις την ομορφιά πάνω σε κάτι που είναι εντελώς "ευτελιστικό", εντελώς απλό, και εντελώς ανούσιο, δηλαδή στο άν το φιλμ που τυχαίνει να έχεις στη μηχανή είναι έγχρωμο ή ασπρόμαυρο. Γιατί, ρωτάω: μπορεί μια συγκεκριμένη φωτογραφία να γίνει από όμορφη άσχημη, ή από άσχημη όμορφη μόνο και μόνο επειδή έχει χρώμα ή όχι; Δεν είναι πολύ ευτελές και απλοϊκό αυτό το κριτήριο για να ορίζει μια τέτοια κατάπτωση ή ανύψωση ανάλογα; Και άντε σου λέω ναι, σε έγχρωμο δε θα ήταν τόσο όμορφες. Άραγε, φωτογραφίες σαν αυτές τις δικές σου, αν είναι ενδιαφέρουσες, λόγο της ιδιαίτερης ματιά σου, λόγω της ενέργειας που επενδύεις στο να καταγράψεις τις εικόνες που ζούσες, λόγω όλης αυτής της προσπάθειας από τη μεριά σου, πόσο μπορούν να χάσουν ή να κερδίσουν από μια τόσο χαζή επιλογή; Ένα βαθμό, δύο στα εκατό; Έχουν καμιά ουσία αυτός ο ένας ή δυο βαθμοί; Μπορεί κάποιος να αποφασίσει για την ομορφιά ή ασχήμια μια φωτογραφίας στα πρώτα κλάσματα που την κοιτάει; Γιατί τόσο διαρκεί το να δεις την παρουσία χρώματος ή όχι. Και αν ναι, τότε πόση σημασία έχει αυτή η απόφαση που είναι απόφαση στηριζόμενη σε μια στιγμή και όχι στη μελέτη; Αλλά η μελέτη της φωτογραφίας σε οδηγεί στο ενδιαφέρον του πράγματος, του καδράρισματος, του φωτός, της έννοιας της μαρτυρίας, του χιούμορ, τις διάταξης, του χρόνου, της στιγμής, του βλέματος ...
Τι από αυτά θα ήταν διαφορετικό στην έγχρωμη εκδοχή; Τίποτα. (Για να μην πω ότι η έννοια της μαρτυρίας που επικαλείσαι είναι ακόμα πιο έντονη στο έγχρωμο). Το μόνο διαφορετικό θα ήταν η έλλειψη του κόκκου, που είναι φυσικά μια ψευδοαισθητική επιταγή και χρησιμεύει μόνο όταν οι άλλες αρετές λείπουν και η φωτογραφία είναι αδιάφορη. Τότε, όταν μια φωτογραφία είναι αδιάφορη και χωρίς κανένα περιεχόμενο, συμφωνώ, είναι πιο όμορφη ασπρόμαυρη παρά έγχρωμη και τότε μόνο αυτό το ερώτημα αποκτά ρόλο και αξία γιατί αποφασίζει για το αν τελικά η δουλειά θα καταλήξει στον σκουπιδοτενεκέ ή όχι.