26-Μαΐου-2007: Παραλία Λιβούνια, Ίμβρος, Τουρκία.

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο (3ήμερο Αγίου Πνεύματος) επισκεύτηκα την Ίμβρο και θέλω να σας παρουσιάσω την καλύτερη παραλία του νησιού, την παραλία Λιβούνια.

Καταρχήν ας δούμε το παραπάνω κείμενο που είναι από επίσημο τουριστικό φυλλάδιο από την Τουρκία (μέρος του κειμένου στο φυλλάδιο που βλέπουμε παραπάνω είναι γραμμένο στα Ελληνικά). Δεν θέλω να σχολιάσω το κείμενο (μπορεί ο καθένας να το σχολιάσει μόνος του), αλλά ας δούμε μερικές φωτογραφίες από την ομορφότερη παραλία του νησιού, τα Λιβούνια που βρίσκεται στο δυτικό μέρος του νησιού. Τον παρακάτω χάρτη μπορείτε να τον δείτε στην Google.

Η παραλία Λιβούνια όπως βλέπετε είναι παραδεισένια: α) είναι με χαλίκια, β) βαθαίνει αμέσως, γ) είναι πολύ μεγάλη, δ) δεν υπάρχουν σπίτια ούτε ταβέρνες κατά μήκος της παραλίας, ε) υπάρχουν όμως υπαίθριες ντουζιέρες και στ) τα κινητά πιάνουν ελληνικό σήμα από την Λήμνο που βρίσκεται απέναντι.. (τι άλλο θέλουμε από μια παραλία ;-)).

Οδηγίες για να φτάσεις στην παραλία αυτή: οδηγώντας μετά το χωριό Derekoy (Σχοινούδι) στρίβεις αριστερά στο φράγμα προς το χωριό Ugurlu και στην συνέχεια όταν φτάσεις στην θάλασσα ακολουθείς τον δρόμο δεξιά, περνάς το Τουρκικό φυλάκιο και φτάνεις στην παραλία. Τώρα (Μάϊο) η παραλία ήταν άδεια, αλλά ακόμη και τον Αύγουστο μήνα δεν υπάρχει πολύς κόσμος. Οι περισσότεροι προτιμούν για μπάνιο την παραλία Aydincik (Κέφαλος) η οποία έχει και ταβέρνες, ξαπλώστρες, υποδομές για wind surfing κλπ.
Μετά την παραλία Λιβούνια βρίσκεται το Kacakliman (Κατσάκ Λιμάνι) ή αλλιώς μεταφρασμένο "το λιμάνι των λαθραίων" που φαίνεται στις επόμενες φωτογραφίες. Αυτό το φυσικό λιμάνι δεν φαίνεται από την θάλασσα και πολλοί Έλληνες το χρησιμοποιούσαν στο παρελθόν για να αποδράσουν παράνομα με βάρκες στην Ελλάδα (Λήμνο). Αυτό το έμαθα από έναν Έλληνα γέροντα στο καφενείο των Αγριδίων (Tepekoy) στην Ίμβρο.
Το τοπίο πάνω από την παραλία Λιβούνια είναι το βουνό με το δάσος από Πεύκα και θάμνους. Όπως βλέπουμε, δεν υπάρχει στην παραλία τίποτα χτισμένο (εξοχικό, ταβέρνες) κλπ. Θα ήταν ιδανικό μέρος για ελεύθερο camping η παραλία αυτή, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό επιτρέπεται εκεί ;-).Όλες οι παραπάνω φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή και δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πρακτικές πληροφορίες για την Ίμβρο (π.χ. πως πας εκεί), ας αφήσει σχόλιο.

Οκτ-2006: Καφενείο στα Αγρίδια Ίμβρου, Τουρκία.

Αυγ-2002: Πορτραίτο Στρατηγούλας.

Ενημέρωση 14-Ιάν-2007: Το παρακάτω πορτραίτο επιλέχθηκε από την παραπάνω σειρά φωτογραφιών που φαίνεται από το contact sheet παρακάτω:Μέρος της φωτογραφικής τέχνης είναι και η επιλογή της καλύτερης φωτογραφίας από ένα σύνολο ληφθέντων φωτογραφιών.

Ο φωτογράφος Andrzej Dragan.

Πριν λίγο καιρό ανακάλυψα μέσα από το διαδίκτυο τον Πολωνό φωτογράφο Andrzej Dragan από την ιστοσελίδα του: http://andrzejdragan.com/ . Γενικά, όταν ανοίξετε την σελίδα θα δείτε ότι είναι πολύ εντυπωσιακή. Μου αρέσει ιδιαίτερα στην αρχή της ιστοσελίδας που ακούγεται η μελωδία από το Sabat Mater του G.B. Pergolesi (η οποία είναι μια από τις αγαπημένες μου μουσικές). Για να μην φλυαρούμε ας προχωρήσουμε και να μιλήσουμε για την φωτογραφία.. Εντύπωση μου έκανε το παρακάτω κείμενο του φωτογράφου:

"Some people claim that a good portrait will reveal some truth about the model. I'm undoubtedly sad to state that these people will not find anything interesting in my photography which has no such purpose" -- Andrzej Dragan.

Οι περισσότερες φωτογραφίες του Andrzej παρόλο που είναι εντυπωσιακές από τεχνική, και ψηφιακή επεξεργασία (νομίζω ότι οι περισσότερες φωτογραφίες του Andrzej έχουν επεξεργαστεί-παραποιηθεί σε σχέση με την αρχική λήψη τους), εμένα προσωπικά μου φαίνονται λίγο ψυχρές και φοβιστικές. Πάντως οι συγκεκριμένες φωτογραφίες αν δεν παρουσιάζουν "μια αλήθεια" για τα μοντέλα (όπως γράφει ο φωτογράφος) σίγουρα παρουσιάζουν "μια αλήθεια" για τον φωτογράφο ή όχι; Για να δούμε πως είναι τα πράματα: ;-)

Ένας φωτογράφος κατά την λήψη μιας φωτογραφίας επιλέγει/απομονώνει το θέμα που φωτογραφίζει, σωστά; Σε δεύτερο στάδιο όμως, από τις πολλές φωτογραφίες που έχει τραβήξει επιλέγει κάποιες από αυτές (συνήθως λίγες) και μας τις παρουσιάζει. Έτσι η φωτογραφία που εκθέτει ο φωτογράφος έχει περάσει δύο στάδια. Ιδιαίτερα το δεύτερο στάδιο, που είναι η επιλογή της καλύτερης φωτογραφίας, είναι πολύ σημαντικό μέρος της τέχνης του φωτογράφου. Μέσα από την επεξεργασία/επιλογή των φωτογραφιών η τελική φωτογραφία που εκτίθεται περιέχει πάντα στοιχεία του ίδιου του φωτογράφου. Ας σημειώσουμε ότι στον συγκεκριμένο φωτογράφο οι φωτογραφίες έχουν περάσει και ένα τρίτο στάδιο επεξεργασίας-ψηφιακής παραποίησης.

03-Ιουν-1995: Φωτογράφος στο Πάρκο Cismijiu, Βουκουρέστι, Ρουμανία. Βασικά μαθήματα Φωτογραφίας.

Τον παραπάνω φωτογράφο τον φωτογράφισα 3 Ιουνίου 1995 στο πάρκο Cismijiu στο Βουκουρέστι. Την εποχή εκείνη πειραματιζόμουνα κυρίως με την τεχνική και όχι την αισθητική της φωτογραφίας, δηλαδή με θέματα όπως πως είναι η σωστή φωτομέτρηση, πως εμφανίζουμε σωστά ένα αρνητικό κλπ. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με α/μ φιλμ Azomures (Ρουμάνικο φιλμ) και η τονικότητά τους δεν είναι καλή. Γενικα τα φιλμάκια Azomures δεν είχαν καλή τονικότητα, αλλά επειδή ήταν φθηνά και τα μοναδικά διαθέσιμα για αγορά εκείνη την εποχή στην Ρουμανία, τα χρησιμοποιούσα συχνά.

Θέλω να τονίσω, ότι όταν ένας φωτογράφος τραβάει μια φωτογραφία είναι συναισθηματικά δεμένος μαζί της και δεν μπορεί να την κρίνει αποστασιοποιημένα. Μόνο όταν περάσει κάποιο χρονικό διάστημα, ο φωτογράφος μπορεί να δει τις φωτογραφίες του ασυγκίνητος. Σήμερα πιστεύω ότι μπορώ να κρίνω τις φωτογραφίες αυτές αποστασιοποιημένα μιας και έχουνε περάσει 12 χρόνια από τότε που τράβηξα. Παρατηρώ ότι ο τρόπος που θα τις τράβαγα σήμερα τις φωτογραφίες αυτές θα ήταν διαφορετικός. Σίγουρα θα έπαιρνα κάποιες κοντινότερες λήψεις του φωτογράφου, σίγουρα θα σύνθετα φορμαλιστικά καλύτερα το φόντο των φωτογραφιών κ.α. Ίσως δοκίμαζα να έδινα μια μεγαλύτερη κίνηση μέσα στην φωτογραφία προσπαθώντας να εντάξω μέσα στην φωτογραφία περαστικούς ανθρώπους που κάνανε βόλτα εκείνη την στιγμή στο πάρκο. Νομίζω ότι για να μάθει κάποιος φωτογραφία, εκτός από ότι θα πρέπει να βλέπει δουλειές άλλων φωτογράφων, θα πρέπει ο ίδιος να φωτογραφίζει συνεχώς και να μάθει να αξιολογεί τις φωτογραφίες του.

Θυμάμαι ότι τον φωτογράφο τον είχα φωτογραφίσει με την SLR (Single Lens Reflex) χειροκίνητη φωτογραφική μηχανή μου Minolta X-9 την οποία χρησιμοποιώ ακόμη και σήμερα. Θυμάμαι ότι ένιωθα ότι χρησιμοποιώ "τεχνολογία αιχμής" σε αντιπαράθεση με τον φωτογράφο που χρησιμοποιούσε αυτήν την παλιά φωτογραφική μηχανή .

Ας δούμε πως δούλευε η μηχανή του φωτογράφου που βλέπουμε στις παραπάνω φωτογραφίες: Στην μηχανή αυτή δεν υπάρχει φιλμ. Ο φωτογράφος στην θέση πίσω από το φακό (όπου στις αναλογικές μηχανές βρίσκεται το φιλμ και στις ψηφιακές ο ψηφιακός αισθητήρας) χρησιμοποιεί φωτογραφικό χαρτί! Στην μηχανή αυτή ούτε μηχανισμός κλείστρου υπάρχει! Υπάρχει μόνο το μαύρο καπάκι του φακού. Επειδή το φωτογραφικό χαρτί είναι λιγότερο ευαίσθητο από ότι είναι το φιλμ, δεν χρειάζεται γρήγορες ταχύτητες κλείστρου. Κατά την διάρκεια της φωτογράφισης, λέει στα άτομα που κάθονται μπροστά στο φακό για να φωτογραφηθούνε να μείνουν ακίνητοι και για μερικά δευτερόλεπτα βγάζει/βάζει καπάκι του φακού της φωτογραφικής μηχανής με το χέρι. Στο διάστημα αυτό το είδωλο εκτίθεται μέσω του φακού πάνω στο χαρτί. Ο υπολογισμός του χρόνου έκθεσης γίνεται με εμπειρικό τρόπο. Κατόπιν παίρνει το φωτογραφικό χαρτί και το εμφανίζει/στερεώνει/πλένει. Όμως το είδωλο που έχει εμφανιστεί είναι το αρνητικό. Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε το αρνητικό είδωλο από την φωτογράφιση που μας έκανε το φωτογράφος:Αν θέλει να διορθώσει την τονικότητα σε κάποιο μέρος της φωτογραφίας χρησιμοποιεί ένα χρώμα. Στο συγκεκριμένο αρνητικό έχει διοθρώσει με κόκκινο χρώμα ένα πρόσωπο (αυτός που βλέπετε με κόκκινο χρώμα διόρθωσης είμαι εγώ!). Στο παραδοσιακό σκοτεινό θάλαμο αν θέλαμε να διορθώσουμε κάποιο μέρος της φωτογραφία θα εφαρμόζαμε μια μάσκα υπερ/υποέκθεσης. Στο σύγχρονο σκοτεινό θάλαμο (=πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας, π.χ. Photoshop, Gimp) θα εφαρμόζαμε ένα Ajdustment Layer ;-).

Κατόπιν την διορθωμένη φωτογραφία/αρνητικό την παίρνει και την βάζει πάλι μπροστά από τον φακό (δείτε πάνω την λεπτομέρεια της δεύτερης φωτογραφίας) ώστε να την ξαναφωτογραφίσει. Κατόπιν την φωτογραφία την εμφανίζει/στερεώνει και το αποτέλεσμα το βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία. Εγώ βρίσκομαι όρθιος στην μέση, και φαίνεται και η φωτογραφική μου μηχανή (Minolta X-9) που ανέφερα παραπάνω! Πόσο έχω αλλάξει εμφανισικά από τότε!! :-)
Άσκηση για το σπίτι: Πάρτε την αρνητική φωτογραφία του φωτογράφου και χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας, δημιουργήστε την παραπάνω φωτογραφία (θετική εικόνα).

Λύση: Αφού ανοίξουμε την εικόνα-αρνητικό στο Photoshop επιλέγουμε: α) Image -> Rotate Canvas -> Flip Canvas Horizontal, β) Image -> Adjustments -> Invert, γ) Image -> Mode -> Greyscale και δ) Image -> Adjustments -> Levels (σκουραίνουμε λίγο την εικόνα). Το αποτέλεσμα του photoshop βρίσκεται την επόμενη φωτογραφία:

Αν κάτι δεν είναι κατανοητό σε αυτό το άρθρο αφήστε μου σχόλιο να διευκρινήσω/απαντήσω απορίες. ;-)

7-Αυγ-1996: Πάρκο στο Βουκουρέστι, Ρουμανία.

5-Μαΐου-2007: Προσχέδιο μοντάζ: Σύνορα Ελλάδας Τουρκίας, Ίμβρος.

Η Ίμβρος ήταν ένα νησί το οποίο ήθελα να επισκεφτώ από παλιά. Το 1998 (αν θυμμαι καλά) είχα παρακολουθήσει σε ένα φεστιβάλ Τουρκικού κινηματογράφου στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας καταπληκτική ταινία του Ομέρ Καούρ "Night Journey - Gece Yolculugu". Η πλοκή της ταινίας διαδραματίζεται σε ένα από τα (πρώην Ελληνικά) νησιά της Τουρκίας. Έτσι μου είχε κινηθεί από τότε το ενδιαφέρον να επισκεφτώ την Ίμβρο και την Τένεδο. Βέβαια, από τότε, δεν έχω ξαναδεί ταινίες του Καούρ. Οι ταινίες αυτές, δυστυχώς δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα και ούτε τις έχω βρει στο internet για να τις κατεβάσω. Νομίζω ότι η ταινία "Night Journey" αναφέρεται στην Ίμβρο και έχει λίγα πλάνα από το Σχοινούδι (χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος, γιατί έχει περάσει πολύς καιρό από τότε που την είδα).

Στην Ίμβρο βρέθηκα πρώτη φορά τον Οκτώβριο 2005, δεύτερη τον Ιούνιο 2006 και τελευταία τον Αύγουστο 2006. Και στις 3 επισκέψεις μου έχω κινηματογραφίσει με την βιντεοκάμερά μου το νησί και προσπαθώ να μοντάρω ένα ταινιάκι τεκμηρίωσης (με την βοήθεια της Ελένης - σεναριογράφος ;-)). Ένα συνολικό προσχέδιο μοντάζ, που έχω κάνει, η ταινία βγαίνει 1,5 ώρα περίπου.

Το βιντεάκι που δημοσίευσα είναι ένα προσχέδιο για την αρχή της ταινίας. Όπως θα είδατε, παρουσιάζω τα σύνορα. Ξεκινάω παρουσιάζοντας ένα πλάνο από το αεροδρόμιο του Μονάχου που δείχνει την διαδικασία επιβίβασης, κατόπιν δείχνω ένα πλάνο με την αναχώρηση του τραίνου από σταθμό Λαρίσης με προορισμό το Ορμένιο (σύνορα Έβρου), κατόπιν κάποια φορμαλιστικά πλάνα με τις γραμμές τραίνου, ένα χάρτη με τα στοιχεία παράνομης μετανάστευσης στον Έβρο, πλάνα μέσα από το αυτοκίνητο, Ελληνοτουρκικά Σύνορα Κήπων ενώ παράλληλα παραθέτω διάφορα πλάνα από αεροπλάνο, Γαλλο-Γερμανικά σύνορα Στραβούργου κλπ.

Υπάρχει κάτι που μέσα στην παράθεση εικόνων δεν είναι κατανοητό; Θα ήθελα την γνώμη σας. Η ηχογράφηση της αφήγησης δεν είναι ποιοτικά καλή και θα πρέπει να ξαναγίνει. Η φωνή μου ως αφήγηση δεν μου αρέσει επίσης, ίσως πρέπει να μπει άλλος αφηγητής. Η μουσική που είναι του Patrick, πως σας φαίνεται; Το δεύτερο (τραγούδι) όπου υπάρχουν λόγια, στην αρχή δεν μου άρεσε, αλλά αν προσέξετε τα λόγια δίνει αίσθηση σουρεαλιστική (προσέξτε τι λέει) ;-).

Περιμένω σχόλια, ιδέες, μήπως και μοντάρω το βιντεάκι αυτό με διαφορετικό τρόπο ;-).